vrijdag 27 april 2012

Dank u wel buren!

Onze buren hebben een mooie  tuin, met veel bomen. We genieten dikwijls van het zicht. Het nadeel is wel dat ons koereke soms overwoekerd wordt door afgevallen blaadjes van hun bamboe. Maar toch ook hiervoor bedankt want,...

De afgevallen blaadjes deden me plots denken aan een wiskundig experiment dat het getal pi benadert. Ontdekt door: Georges Louis Leclerc Comte de Buffon (1707-1788)
Hij deed het experiment wel met naalden.

Kort uitgelegd met behulp van de bamboeblaadjes van de buren:
Op mijn tuintafeltje liggen willekeurig wat blaadjes, die ongeveer dezelfde lengte hebben als de breedte van de balkjes. De verhouding van het aantal blaadjes dat de lijnen kruist met het aantal blaadjes dat de lijnen niet kruist benadert het getal pi. Als er nu nog meer blaadjes waren gevallen zou de benadering nog juister zijn. Dus aan de buren:'Laat ze maar vallen!'

Maar het wordt tijd om terug met de voetjes op de grond te komen en met een handvleugeltje de blaadjes schoon op te vegen en in de GFT-container te gooien. Wat zal het vrouwtje weer blij zijn!

aantal blaadjes op de lijnen:17
aantal blaadjes niet op de lijnen:5
17 : 5 = 3,4 (wat toch al een redelijke benadering is van pi)
er kan over het juiste aantal wel gediscussieerd worden

zondag 22 april 2012

10 miles

Ik ben nu reeds 4 dagen gestopt met roken, proficiat Koen, maar wat straffer is: 'Ik heb 25 jaar gerookt!'. Af en toe maakte ik voor mezelf  rekensommetjes tijdens het roken, die steeds verband hielden met het het roken.
Hier een toepasselijk resultaat van een van mijn 'rekenrooktussendoortjes'

in 25 jaar tijd heb ik:
- 200750 sigaretten gerookt
- aan gemiddeld 4 minuten per sigaret heb ik dus 803000 minuten besteed aan het roken.
- dit komt ongeveer overeen met anderhalf jaar aan één stuk door roken!!!
- als ik alle 200750 sigaretten achter elkaar leg  (gerolde sigaret is ongeveer 7, 9 cm) heb ik ongeveer 10 miles aan sigaretten gerookt!

Conclusie: Ik kan de 10 miles roken op anderhalf jaar.


vanzelfsprekend ben ik een groot voorbeeld voor de jeugd!

donderdag 19 april 2012

Happy Birthday

Overkomt het jou ook wel eens? Je zit op café met 22 man en plots valt het je op dat alle gesprekken gestild zijn! Je denkt:'Tijd om een wiskundig wetenswaardigheidje in de groep te gooien!' Je vindt het wel wat spannend, want je kent de mensen niet, dus je wacht nog even, maar de stilte roept om gevuld te worden. 

Stoutmoedig daag je
 de aanwezigen uit: 'Wedden voor een pintje dat er in deze groep twee personen zijn die op dezelfde dag jarig zijn!' ...

Deze uitspraak kan tot meerdere reacties leiden, gaande van: 'Volledig negeren van je weddenschap, met als gevolg een stilte die nog pijnlijker is dan voorheen' tot 'het dolenthousiast aangaan van de weddenschap'.

Laat ons uitgaan van een groep enthousiastelingen die in koor scanderen: 'Allé jong, da kan toch nie, wij gaan de weddenschap aan met jou hoor!' 
Dan gaat je wiskundehart toch sneller kloppen, want als wiskundefanaat weet je, dat je slechts 23 mensen nodig hebt om 50% kans te hebben de weddenschap te winnen.
50% kans is niet echt veel, maar gokken mag ook nog wel plezant blijven hé! En als je dan verliest heb je er misschien weer wat wiskunde vrienden bij.

De eerste keer dat ik met dit verjaardagsprobleem geconfronteerd werd, onstond er een puberale opstand in mijn brein. De logica won het weer van mijn intuïtie. Tja, en ik geef toe, dat kan vervelend zijn.



Let op: dit filmpje is enkel geschikt voor de ware wiskundefreak!

vrijdag 13 april 2012

Rudy Rucker

Als 15-jarige knaap kwam ik Rudy Rucker tegen. Totaal onverwacht sprong hij in het zicht! Wat Rudy me liet zien was van ongekende grootte. Rudy liet me  zien dat er meer was dan wat aftrekken en vermenigvuldigen alleen. Deze ontmoeting begon nochtans heel onschuldig:
We hadden in ons gezinnetje weinig tradities. Eén ervan was de jaarlijkse boekenbeurs. We mochten dan van ons moeke één boek kiezen. Afsluitend gingen we dan met onze boekenbuit chinees eten.
Het spreekt voor zich dat ik en mijn twee zussen en ons moeke een toch ietwat uiteenlopende interesse hadden. Dus het duurde niet lang of ik zwierf alleen rond. Eerst ging ik naar jaarlijkse gewoonte langs de stripverhalen, maar als puber wil je wel eens wat meer. Dus algauw stond ik alleen tegenover Rudy Rucker. Hij vroeg me om gepakt te worden en toen ik hem had genomen wist ik:'Dit boek wil ik kopen!'.
De titel van dit boek was 'oneindigheid' Al gauw zag ik een tweede boek van hem liggen:'De vierde dimensie'. Vanaf toen zat ik in een dilemma, want de traditie schreef voor: één boek, geen twee. Nu had ik ons moeke wel snel overtuigd.
Ik denk achteraf gezien dat ze zo trots was op haar puberende zoon, omdat hij  koos voor zo'n intellectuele boeken dat ze per definitie niet anders kon dan de toestemming te geven ze alle twee te kopen.
Ik wil Rudy echt bedanken, want, als er al zoiets bestaat als wiskundige ontmaagding, dan heeft hij me ermee geholpen. En 't was totaal niet pijnlijk. Later nog meer over onze Rudy!

Ik prijs Rudy Rucker gelukkig dat hij ver van het Nederlandstalig grondgebied geboren is.(Amerikaan)

dinsdag 10 april 2012

53078507

Drieënvijftigmiljoen achtenzeventigduizend vijfhonderdenzeven is het eerste getal dat me deed blozen. Ik heb het rond mijn 13e levensjaar wel honderden keren ingetikt. Er zat een zekere spanning achter, die me nog lang is bijgebleven. Ook in het pre-internet tijdperk kon je toen al prikkels krijgen, enkel en alleen opgebouwd uit nullen en enen*. Dus ik wil het hier officieel: 'mijn eerste computer gerelateerde, erotische prikkel' noemen. Vaag herinner ik me er nog een verhaaltje bij: 5 dames gingen op 30/07/85 om 07 uur een kamer binnen en wat zag je daar?
De opmerkzame lezer heeft ontdekt dat als je deze getallen achter elkaar zet inderdaad 53078507 te zien krijgt.


Wil je het geheim van mijn prikkel te weten komen? Bekijk deze afbeelding dan ondersteboven!
Freud zaliger zal misschien beweren dat hier mijn passie voor cijfers en getallen is ontstaan.


*voor de iets simpelere bloglezer: een rekenmachine werkt, net zoals de computer, ook enkel met nullen en enen!

vrijdag 6 april 2012

Krat Ice-Tea

Ok, ik geef het toe: 'Wiskunde Kei Tof' is voor de gemiddelde mens eerder een afschrikwekkende titel. Ik denk niet dat deze woorden favoriete zoektermen zijn in onze zoekgod 'Google'. Ik weet zelf uit ervaring dat sommigen eerder zullen stellen: 'Wiskunde de Hel' en niet in het minst voor een zekere naamgenoot Koen V. Hij werd ooit geconfronteerd met de zuivere logica van de wiskunde. Zo erg zelfs dat de confrontatie: 'gezonde boerenverstand' versus 'logica' hem vreselijk veel pijn deed. Hij ging zelf zover dat, als ik hem kon overtuigen met mijn gelijk, hij mij een krat Ice-Tea beloofde. Natuurlijk kon ik mijn gelijk zwart op wit bewijzen, maar toch, ook al begreep hij mijn bewijs, de werkelijkheid was te hard voor hem. Blijkbaar werkt er dan een of ander mechanisme in de mens, dat tegen beter weten in, je toch wilt beschermen voor op het eerste zicht 'klinkklare onzin'.
Waar ging het dan allemaal over? Wel heel simpel gesteld: 

  1. span een touw strak rond de aarde
  2. maak dan het touw 1 meter langer
  3. dan hangt het touw dus nog steeds rond de aarde
  4. maar dan overal ongeveer 15cm van de aarde verwijderd
ter verduidelijking een kleine tekening:

En waar Koen V. helemaal zot van werd dat dit ook geldt voor een 5 frank stuk. Dus touw er rond, 1 meter langer maken, overal 15 cm verwijderd van de rand.
Voor het bewijs kan je me altijd contacteren. Ik leg het je graag uit! En aan Koen V.: 'Ik wacht nog steeds op mijn krat Ice-Tea'

woensdag 4 april 2012

Wiskunde-kei-tof

Geld verdienen met bijles  geven was soms een noodzakelijk kwaad om daarna van die centjes op café te kunnen gaan en sigaretten te kopen. 't Was snel verdiend! Ik vroeg 120 frank voor een uurtje aan mensen die ik kende en 150 frank aan vreemde mensen.
Meestal is bijles geven hetzelfde verhaaltje: bijna examens, paniek bij de ouders, oei mijn zoon of dochter kan het nog niet, vorig rapport had  hij of zij al een buis, en ik weet er zelf niet genoeg van om zoonlief/dochterlief te helpen, wat nu?, ah ja die Koen Ferny studeert toch wiskunde, dus telefoontje met het hele relaas en ik die toezegde en op een bepaald moment aan de deur stond,...
De laatste hoop voor de wanhopige ouders en het was nu mijn taak om de wiskunde van een heel jaar door die kinderen hun strot te duwen.
Een hele opgave, zouden de eerder gestructureerde leerkrachten al zwetend zeggen, maar blijkbaar had ik een andere manier gevonden om die wiskundebrug van september tot mei te overbruggen. Een soort geheime formule die keer op keer werkte.
De uitdaging lag hem niet zozeer in het uitleggen van de leerstof, als wel die muur van 'het is te moeilijk', weg te werken. Ik bespaar jullie de uitleg hoe dit juist te werk gaat, maar het werkte: keer op keer waren de tekorten weggewerkt. Ik voelde me op momenten een soort wiskundebijles-goeroe.

De mooiste beloning die ik ooit gekregen heb is een T-shirt met daarop zelf geschilderd 'WISKUNDE KEI TOF' Ik heb deze T-shirt op vele momenten gedragen: chirokampen, familiefeestjes, op school, op feestjes, op café ... totdat hij volledig versleten was.
Spijtig genoeg heb ik hem niet meer. Maar soms heb ik het gevoel dat ik hem toch nog aan heb.



Hij moet er ongeveer zo hebben uitgezien: