Wiskunde-kei-tof

Geld verdienen met bijles  geven was soms een noodzakelijk kwaad om daarna van die centjes op café te kunnen gaan en sigaretten te kopen. 't Was snel verdiend! Ik vroeg 120 frank voor een uurtje aan mensen die ik kende en 150 frank aan vreemde mensen.
Meestal is bijles geven hetzelfde verhaaltje: bijna examens, paniek bij de ouders, oei mijn zoon of dochter kan het nog niet, vorig rapport had  hij of zij al een buis, en ik weet er zelf niet genoeg van om zoonlief/dochterlief te helpen, wat nu?, ah ja die Koen Ferny studeert toch wiskunde, dus telefoontje met het hele relaas en ik die toezegde en op een bepaald moment aan de deur stond,...
De laatste hoop voor de wanhopige ouders en het was nu mijn taak om de wiskunde van een heel jaar door die kinderen hun strot te duwen.
Een hele opgave, zouden de eerder gestructureerde leerkrachten al zwetend zeggen, maar blijkbaar had ik een andere manier gevonden om die wiskundebrug van september tot mei te overbruggen. Een soort geheime formule die keer op keer werkte.
De uitdaging lag hem niet zozeer in het uitleggen van de leerstof, als wel die muur van 'het is te moeilijk', weg te werken. Ik bespaar jullie de uitleg hoe dit juist te werk gaat, maar het werkte: keer op keer waren de tekorten weggewerkt. Ik voelde me op momenten een soort wiskundebijles-goeroe.
De mooiste beloning die ik ooit gekregen heb is een T-shirt met daarop zelf geschilderd 'WISKUNDE KEI TOF' Ik heb deze T-shirt op vele momenten gedragen: chirokampen, familiefeestjes, op school, op feestjes, op café ... totdat hij volledig versleten was.
Spijtig genoeg heb ik hem niet meer. Maar soms heb ik het gevoel dat ik hem toch nog aan heb.

Hij moet er ongeveer zo hebben uitgezien: